

Miasto położone na granicy polsko - niemieckiej , w zachodniej części województwa lubuskiego , na skrzyżowaniu wielu szlaków komunikacyjnych (węzeł dróg nr 29,31,137. Autostrada A2)

W Słubicach - /ruch osobowy/, w Kunowicach - /ruch kolejowy/, w Świecku- /ruch osobowy i towarowy - Terminal Towarowych Odpraw Celnych/. Funkcjonuje tu Kostrzyńsko - Słubicka Specjalna Strefa Ekonomiczna. Miasto o pow. 19,2 km2 liczy ok. 17 tys. mieszkańców ( czasowo przebywa tutaj kilka tysięcy więcej).
Słubice pełnią dziś rolę miasta granicznego między Rzeczpospolitą Polską, a Republiką Federalną Niemiec. Przygraniczne położenie sprawia, że w mieście dominują usługi związane z turystyką.
Wielu mieszkańców zajmuje się głównie obsługą turystyki międzynarodowej i ruchu granicznego, handlem , drobnym rzemiosłem.
Liczba zarejestrowanych podmiotów gospodarczych w 2001r. - wynosiła 2878. W mieście znajdują się 2 bazary. Słubice jako samodzielne miasto istnieją od 56 lat.

Do 1945r. dzisiejsze Słubice były prawobrzeżną dzielnicą Frankfurtu (O) zwaną Dammvorstadt. Nazwę Słubice nadano jej po II wojnie światowej, gdy prawobrzeżne przedmieście Frankfurtu znalazło się w granicach Polski . W końcu 1939 roku mieszkało tutaj 15600 osób. W trakcie działań wojennych 30% substancji miejskiej uległo zniszczeniu (w mieście przeważa typowa zabudowa miejska z końca XIX i pocz. XX w.).

W 1993r. podpisano stosowne porozumienie, które stało się zaczątkiem intensywnej współpracy obu miast. Współdziałanie samorządów obejmuje gospodarkę komunalną, ochronę środowiska, oświatę, kulturę sport i turystykę. Oba miasta wspierają rozwój Uniwersytetu Europejskiego "Viadrina" i Collegium Polonicum w Słubicach, koordynują działania na rzecz Euroregionu "Pro Europa Viadrina", realizują program Strategia Frankfurt (O) - Słubice 2003". Koncepcja struktury przestrzennej obu miast stała się podstawą dalszego rozwoju infrastrukturalnego każdego z nich.
Współpraca z Frankfurtem (O) oraz działania na rzecz propagowania myśli europejskiej i integracji z Europą wyróżnione zostały przez Parlament Europejski - Dyplomem Europejskim ( 1993), Honorową Flagą Europejską (1994) i Plakietą Europy (1999). Organizowane corocznie "Święto Odry" oraz Święto Województwa Lubuskiego jest przykładem szerokiej działalności kulturalnej . Animatorem życia kulturalnego w mieście jest Słubicki Miejski Ośrodek Kultury. Dzisiejsza działalność SMOK-a to przede wszystkim zajęcia dla dzieci i młodzieży w grupach i sekcjach zainteresowań, zajęcia dla miłośników żeglarstwa i klubie brydża sportowego. W SMOK-u wydawana jest "Gazeta Słubicka", działa Galeria "OKNO". Słubice, położone są w regionie o wspaniałych walorach przyrodniczych, sąatrakcyjnym miejscem dla turystów. Gminę otaczają rozległe kompleksy leśne Puszczy Rzepińskiej.

W 1996 roku, w czerwcu ukazało się pierwsze, obszerne opracowanie monograficzne Słubice 1945-1995. Miasto corocznie też wydaje "Informator Miejski". Stale uaktualniane informacje o Słubicach i bieżące wydanie "Gazety Słubickiej" znajdują się w INTERNECIE pod adresem: http://www.slubice.pl
Ogólna charakterystyka regionu
- Podział administracyjny:
Wśród 16 nowych regionów Lubuskie jest jednym z dwóch, w których funkcję ośrodków stołecznych (stolic) pełnią dwa miasta: Zielona Góra - z siedzibą władz samorządowych (sejmik Województwa Lubuskiego, Urząd Marszałkowski) oraz Gorzów Wielkopolski - z siedzibą administracji rządowej (Urząd Wojewody i dominująca część podległych Wojewodzie administracji). Strukturę administracyjną województwa lubuskiego tworza 83 gminy wchodzące w skład 13 powiatów - w tym 11 ziemskich i dwóch grodzkich (Gorzów Wlkp. i Zielona Góra). - Położenie i obszar:
Leżące w środkowo - zachodniej części Polski województwo lubuskie graniczy:
- na północy - z województwem zachodniopomorskim
- na wschodzie - z województwem wielkopolskim
- na południu - z województwem dolnośląskim
Od zachodu natomiast, przylega do granicy państwowej z Niemcami, sąsiadując bezpośrednio z Krajem Związkowym Brandenburgią oraz w południowym odcinku granicy z Wolnym Krajem Związkowym Saksonią.
Lubuski odcinek polsko- niemieckiej granicy
wynosi 203 km.
Powierzchnia regionu wynosi 13 984 km2,
co stanowi 4,5% obszaru Polski.
- Ludność:
Liczba mieszkańców województwa lubuskiego wynosi 1023 tys. osób, co stanowi 2,6 % ludności całego kraju.
Ze względu na relatywnie niewielką powierzchnię oraz ukształtowaną strukturę osadniczą, liczba osób zamieszkałych w miastach jest wyższa od średniej krajowej. Wskaźnik urbanizacji dla województwa lubuskiego wynosi 64,8% podczas gdy średnia jego wartość kształtuje się poniżej 62%.
Województwo lubuskie należy do regionów o najniższej gęstości zaludnienia - na 1 km2 przypada 73 mieszkańców (Polska - 124). Pod względem demograficznym jest to region stosunkowo młody. Zarówno na tle kraju, jak i w porównaniu do sąsiednich województw, Lubuskie wyróżnia się bowiem wysokim odsetkiem ludności w wieku przedprodukcyjnym (0 - 18 lat), jak i najniższym odsetkiem ludności w wieku poprodukcyjnym (kobiety ponad 60 lat, mężczyźni - ponad 65 lat).
- Ukształtowanie powierzchni i klimat:
Lubuskie - choć położone na Niżu Środkowoeuropejskim, ma urozmaiconą rzeźbę terenu. Różnice wysokości sięgają tu ponad 200 m.
Najwyżej wzniesione są okolice Łagowa (227 m n.p.m.). Natomiast dno rzeki Odry poniżej Kostrzyna leży zaledwie 10 m n.p.m. Klimat tu panujący ma charakter przejściowy - pomiędzy klimatami kontynentalnym a oceanicznym. Średnie roczne temperatury oscylują w granicach + 8 C i należą do najwyższych w kraju. Najcieplej jest w rejonie Słubic. Duże nasłonecznienie okolic tego miasta przyczyniło się do nazwania go polskim biegunem ciepła. Liczba dni mroźnych, gdy temperatura spada poniżej 0 C, jest w tym województwie znacznie mniejsza niż w innych regionach kraju. Łagodny, cieplejszy i bardziej wilgotny niż na pozostałych obszarach kraju klimat powoduje, że okres wegetacyjny roślin jest tu dłuższy niż w centralnej Polsce. - Zasoby wód:
Województwo, wpisane w obszar pojezierzy i nizin, dysponuje bardzo dużymi zasobami wód powierzchniowych i podziemnych. Przez region przepływają: Odra, Warta, Noteć, Bóbr, Nysa Łużycka, Obra i inne mniejsze rzeki. Główna os hydrograficzną stanowi rzeka Odra, która na całej swej długości w obrębie województwa zasilana jest licznymi dopływami; największe z nich to Warta, Bóbr, Nysa Łużycka, Obrzyca.